Ik huur dan ook een fiets en rij eerst naar de grens met Kalininggrad. Ja, dat moét gezien worden.
Al binnen een minuut pruttelt deze Litouwse grensbewaker op me af.
Paspoort laten zien, dat wordt gefotografeerd, eigenlijk verder niet spannend, de man doet zijn werk en voelt geloof ik wel aan dat een bejaarde geïnteresseerde tourist geen bedreiging vormt. Hij vertelt ontspannen dat niemand er door mag van de Russen. Of van ons?
Merkwaardig eigenlijk dat mensen, bijvoorbeeld de strandwacht later, je dit soort kleine escapades ontraden, er zelfs wat bang voor zijn.
Merkwaardig eigenlijk dat mensen, bijvoorbeeld de strandwacht later, je dit soort kleine escapades ontraden, er zelfs wat bang voor zijn.
Als je daarna terugrijdt, voelt het aan alsof alles normaal is terwijl deze grens echt potdicht zit.
De strandwacht
Strand aan de Oostzee, sorry Baltische Zee. Goed toeven daar, niet te druk, volop zon en toch maar 20°C bij een straffe NO wind.
Hier wordt flink gefietst. Met trappers, elektrisch, scooterachtige moderniteiten en ga zo maar door. Alles wat past bij vrijetijdsbesteding. Sorry maar geen prenten daarvan. Ieder weet vast hoe dat er uitziet...
Vaak zie je langs de weg een pijlbordje met "zuvis" erop. Mensen vangen hier vis die ze zelf roken en tekoop aanbieden. Logisch, lijkt me.
Bij wijze lunch eet ik wat vis, natuurlijk, hier is het steeds weer vis.
...
Morgen weer een flink eind autorijden. Ik hoop dat het de moeite waard is, tot nog toe ben ik daarin niet teleurgesteld maar met milieuvriendelijk gedrag heeft al dat rijden niks te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten