Ontbijt buiten met uitzicht op de grote BBQ-installatie en het meer. Nog was fris met 15° maar feestelijk.
Ik ga rijden op een serieuze e-bike a.h.v. een route die me door Joris is aangereikt, hij is de zoon van de host en verhuurder van vanalles dat vaart en rijdt op deze pretplek
"Er is een prachtige pijnboom aan de rand van de baai van
het Asalnai-meer. Hoewel elke derde boom in het Litouws
bossen is een pijnboom, de schoonheid van deze is speciaal en
een koninklijke titel waardig. Asalnai-den is er trots op
geachte 320 jaar oud, 3,7 m rompomtrek en
20 meter hoogte. Volgens de legende was dat een jong meisje
begraven onder zijn wortels zwemt elke in het meer van Asalnai
nacht en beangstigt meerbezoekers."
De weg lijkt goed maar veldkeien, hellingen en rul zand maken het een uitdaging. Fijn die e-bike!
Mooie uitzichten
Niet dan?
Eenvoudig prachtig.
Toch?
Hij had al 3 kleine visjes.
Geen vakantiehuisjes, hier wordt gewoond!
Een eenvoudig lunchadres, wees blij dat ze open zijn want hier is binnen 15 km geen alternatief.
Met watermolen in het gebouw.
Hier kom ik aan de praat met Ben uit de VS, SF.
We zitten genoeglijk te babbelen. Hij was voor pensionering topfotograaf (zegt ie, en ik geloof hem) die brede belangstelling heeft. Hij bezoekt Litouwen omdat in de familie wordt gezegd dat ze daar oorspronkelijk vandaar komen.
Intussen raakt mijn mobieltje nogal leeg. Ik heb gelukkig de powerbank bij me maar het laadsnoertje ontbreekt, ligt in mijn hotel. Dat wordt hinderlijk want zonder navigatie-app is het hier lastig fietsen, zelfs van het kaartje.
Ik besluit dus niet verder te gaan maar via een meer comfortabele voorspelbare route naar huis. Die route zou vanaf de kaart nog wel gereden kunnen worden. Ik spreek met Ben af om vanavond verder te praten in een restaurant dat hij aanbeveelt.
Thuisgekomen had ik nog 10% batterijlading in de telefoon, goed om tijdig terug te zijn gekeerd.
's Avonds lekker vis (Leng) gegeten en met Ben verder gepraat alsof we elkaar al jaren kennen. Fijn zoiets.
Morgen naar de laatste logeerplek: Vilnius. Stads gedoe dus, een heel contrast met deze prachtige streek.
Vertaling bij het bijenmuseum: "DORP GEURT MET HONING
Sinds mensenheugenis honing, was en andere bijenproducten
niet alleen gebruikt voor hun eigen behoeften, maar ook voor commerciële uitwisseling
wijze van betaling van belasting, ijdele verplichting.
Het dorp omringd door het gezoem van bijen is al sinds de oudheid beroemd.
Stripeikias bracht ook hulde aan de bisschop van Vilnius met honing
het is duidelijk Na de oprichting van Aukštaitija National Park, in 1978.
Het idee om een bijenteeltmuseum op te richten rijpte voor Bronis Kazla
uitgevoerd in 1984. Elk jaar midden augustus in Medkopio
aan het einde van het festival zijn het museum en het hele dorp doordrenkt met honing".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten